Προ – σχέ -ιιι!

Δηλαδή, «προσοχή!». Στο στρατό ήμαστε και οι τέσσερις πριν κάμποσα χρόνια. Η διαφωνία κά-θε-τη:

– Προσοχή βαράμε με το αριστερό!
– Με το δεξί!
– Εγώ ήμουνα σε διμοιρία επιδείξεων!
– Κι εγώ γιατρός σε τάγμα μαυροσκούφηδων!
– Αριστερό!
– Δεξί!

Δεν έβγαινε άκρη – μπήκε ο νοσηλευτής.

– Αριστερό ή δεξί;
– Αριστερό!

Η αριστερή παράταξη πανηγύρισε (προηγήθηκε 3-2) αλλά όχι για πολύ, γιατί πέρασε κι ο οδηγός.
– Δεξί!

Φτου να πάρει! Να κάνουμε πρόβες, προσοχή, χαιρετούρα, ανάπαυση… Ο Περικλής (της διμοιρίας επιδείξεων) πήρε μια σκούπα και προσπαθούσε να αναπαραστήσει το παρουσιάστε και το παρά πόδα., για να μας πείσει οτι αυτός είχε δίκιο.

Ήρθε και έβδομος και όγδοος – το σκορ πάλι ισόπαλο: 4-4!

(Στο μεταξύ, πίναμε τσίπουρα)

Πάνω στο απόλυτο αδιέξοδο, ο παιδίατρος είχε μια φαεινή ιδέα:

– Ρε σύ, ο γυιός σου είναι αξιωματικός εν ενεργεία! Πάρτον τηλέφωνο και ρώτα!
– Μπράβο!

Ο πατήρ τηλεφώνησε (όλοι περίμεναν σε απόλυτη σιγή) και μας ανακοίνωσε την άποψη του παλλικαριού (που θα έχασε πάσαν ιδέα για το ΕΣΥ…). Οι τέσσερις πανηγύρισαν έξαλλα:

– Αυτός είσαι!
– Πάρτε το μπουλ**** τώρα! (αυτό θύμιζε κάπως την ομιλία Βουλγαράκη…)

Οι άλλοι τέσσερις σούφρωσαν τα μούτρα και άρχισαν την αμφισβήτηση:

– Σιγά μωρέ, αξιωματικός… αφού είναι του Υγειονομικού!
– Να ήταν λοκατζής, μάλιστα!
– Ρε σεις, λέτε η προσοχή να γίνεται και με τα δύο πόδια, με πηδηματάκι; Να, έτσι!

(ομηρικά γέλια…)

Δυο τρεις συναδέλφισσες που μπαινόβγαιναν, δεν κατάλαβαν γρυ – υπέθεσαν πως μάλλον μας πείραξαν τα αρμυρά που τσιμπάγαμε και αποχώρησαν κουνώντας το κεφάλι.

Το οποίον, απευθύνομαι στην αχανή αγορά του διαδικτύου, γιατί αύριο θα συνεχιστεί το άγριο debate: Ρε παιδιά, εσείς που υπηρετήσατε στο στρατό, με ποιο πόδι βαράνε προσοχή;

*

Πρώτη ανάρτηση (με καταπληκτικά σχόλια): http://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/04/blog-post_05.html